KADER DERSİN BİR GÜN
Kader dersin bir gün tüm yaşananlara, bir yanını felç eden sevdalara başka yorum yapamazsın. Ağrıyan, sıkışan yüreğini kaderin ruletine koyup çevirirsin durmaksızın. Gözden kaçırdığı ayrıntıları kaderine katmak istemezsin. Asla vazgeçmeyeceğin sevgilere adaklar adar, ne yapsan bitiremeyeceğin bir oyunun sorunun kader torbasında ararsın.
Yıkılmışlığın, Kah olmuşluğun, adını bir yerlere sürekli yazdığın sevdalar da gelip geçer bir gün ömrünün sayfalarından. Geriye bakmaya cesaret edemez, ucuz sevdalarında geçiştirilsin kalan günlerini. Kanayan yüreğinin tıkalı damarlarında bir çıkış yolu arar, bulamazsın. Gelgit sızılarında yaşamaya alışırsın sonra, Uğruna çok şeyleri feda ettiğin sevgi dolu günlerine içli bakışlar atar. Fırtına hazırladığın çürümüş teknenin dümeninde ufuklara yelken açarsın. Kader bırakmaz peşini. Ölüm hep ensende
Sen de, sen de alışırsın hüsrana bir zaman sonra. Geride bıraktıkların, takmadıkların, gün gelir sohbet sofralarında meze olur. Yüreğinin daralmasına bile aldırmazlığın başlar. Günaydın sız geçer günün. Vedalar oturur dağılmış sofrana.
Yetmişliğinim akrep uçlarında zehirli bir hayattır yaşadığın artık. ‘’ Buraya kadarmış’’ diyerek noktalarsın kahrolası sevdalarını. Yüreğin tarumar, bedenin nöbetlerde, beynin felçtir. Paylaşılan hiçbir şey kalmamıştır bu sofrada. Üşüyen yüreğini atarsın ateşlere ve giden sevgililer ardından yavaşça el sallarsın. Kader dersin bir gün
Muammalar gibi çözülmeyen gönlün fırtınalarla birlikte eser, ne zaman kapısı çalınsa yüreğinin, çarmıha gerilirsin, acılardan bükülürsün. Unuttuğun, bir kenara koyup beklettiğin sevdalar çalar sonra kapını. Korkularının ayak izlerini takip edersin günlerce. Geriye bakmadan yürür, meçhul bir rüyaya gözü kapalı girersin. Kader desende önüne geçemediğin kadere nal et edersin. Ezberlersin yavaş yavaş, ölüm denen soğuk rüzgârı hissedersin.’’ Rüzgârın Ucunda Bir Bulut’’ kitabı gelir aklına. Titrek rüzgâr okşar seni. Fırtınalardan korkarsın. Boğazına düğümlenen lokmaları itersin ( dekotren.com)